Σε ποια ηλικία είναι ένα παιδί έτοιμο να ξεκινήσει τον αθλητισμό;

Γονείς και προπονητές πλέον γνωρίζουν ότι η χρονολογική ηλικία δεν είναι ασφαλές κριτήριο για να καθορίσει  πότε  ένα παιδί  θα ασχοληθεί  με τον αθλητισμό. Παρ’ ότι  όλα τα παιδιά αναπτύσσονται  ακολουθώντας συγκεκριμένα αναπτυξιακά στάδια ή ορόσημα, ο ρυθμός με τον οποίο κατακτούν ένα στάδιο διαφέρει από παιδί σε παιδί. Έτσι για να αποφασίσουμε πότε μπορεί να ξεκινήσει και με ποιο άθλημα, καλό είναι να λάβουμε υπ’ όψιν τα ακόλουθα:

Τη σωματική του διάπλαση. Είναι το παιδί μικροκαμωμένο , ή μήπως αισθητά πιο αναπτυγμένο για την ηλικία του; Είναι υπέρβαρο ή λιποβαρές; Για τα μικροκαμωμένα παιδιά συνιστώνται δραστηριότητες γρηγοράδας ή/και ισορροπίας παρά δραστηριότητες που απαιτούν δύναμη και αντοχή. Για παιδιά με κάποια επιπλέον κιλά, αρχίστε με λιγότερο απαιτητικές δραστηριότητες όπως σκέιτμπορντ,  πατίνι, ποδήλατο, πεζοπορία, γκολφ και προχωρήστε σταδιακά σε κάτι δυσκολότερο.

Τις κινητικές του δεξιότητες. Τρέχει με άνεση, πιάνει τη μπάλα, κάνει ισορροπία, ακολουθεί με τα μάτια αντικείμενο, μπορεί να αυξομειώσει την ταχύτητά του; Όλα αυτά είναι απαραίτητα να τα έχει κατακτήσει πριν ξεκινήσει τον αθλητισμό.

Τις νοητικές του δεξιότητες. Μπορεί το παιδί να παρακολουθήσει ένα παραμύθι που του διαβάζετε και να το κατανοήσει; Μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες; Μπορεί να εκτελέσει απλές ή πιο σύνθετες εντολές; Θυμάται πράγματα που μαθαίνει; Έχει αναπτύξει ένα επαρκές λεξιλόγιο; Μπορεί να επικοινωνήσει τις ανάγκες του; Εάν δυσκολεύεται ίσως «χαθεί»  μέσα στην ομάδα και καλύτερα  να επιλέξετε μία δραστηριότητα με ένας-προς-έναν προσέγγιση.

Τη συμπεριφορά του. Πρόκειται για παιδί υπάκουο ή για παιδί που δεν δέχεται όρια; Κατανοεί και σέβεται κανόνες ή  δυσκολεύεται να τους ακολουθήσει; Έχει υπομονή; Περιμένει τη σειρά του;  Μία ομαδική δραστηριότητα ίσως του δώσει την ευκαιρία να εκπαιδευτεί  σε τομείς που υπολείπεται.

Την ψυχοσυναισθηματική του ωριμότητα.  Μπορεί το παιδί να μοιράζεται; Δέχεται να μην είναι αρχηγός ;  Αντέχει να έρχεται δεύτερος, τελευταίος,  ή να χάνει; Μία ομαδική δραστηριότητα ίσως τον βοηθήσει να αποκτήσει τις κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονται για να γίνει μέλος στην ομάδα.

Ποια είναι τα ενδιαφέροντά του; Είναι υπερδραστήριο και με πολλή ενέργεια ή μήπως έχει πιο αργούς ρυθμούς;  Βαριέται εύκολα;  Του αρέσει η ομαδικότητα ή προτιμά να παίζει μόνο του; Παρατηρήστε τον τρόπο που προτιμά να παίζει, τι σπορ παρακολουθεί στην τηλεόραση, τι παίζει στα διαλλείματα με τους φίλους του, ή απλά ρωτήστε το τι προτιμά.

Εσείς, μπορείτε να τα καταφέρετε; Θα καταφέρετε να δεσμευτείτε οικονομικά, ψυχολογικά και πρακτικά; Εκτός από το κόστος θα πρέπει να τηρήσετε το πρόγραμμα προπονήσεων και αγώνων του παιδιού σας και θα πρέπει να μπορείτε να το στηρίξετε ψυχολογικά έστω και σε αυτές τις πρώτες μικρές δυσκολίες του.

 

Σκεφτείτε τα όλα αυτά, αναλογιστείτε όμως και κάποιες εναλλακτικές:

Υπάρχουν πολλά άλλα αθλήματα ή δραστηριότητες , εκτός από τα καθιερωμένα, που θα μπορούσατε να ξεκινήσετε, κάποια μάλιστα μαζί με το παιδί σας, κάτι που θα είναι ικανοποιητικό  για όλη την οικογένεια. Δοκιμάστε μαζί ποδήλατο, πεζοπορία, εύκολη αναρρίχηση, καγιάκ, κολύμπι, γκολφ. Να είστε ανοιχτοί στις πρώτες του αναζητήσεις, ακόμα και αν το αγόρι σας ζητήσει παραδοσιακούς χορούς, ή το κορίτσι σας πολεμικές τέχνες. Επίσης να γνωρίζετε ότι το να αλλάξει γνώμη σε αυτά τα πρώτα στάδια είναι αναμενόμενο και οφείλετε να σεβαστείτε το να θέλει να δοκιμάσει κάτι άλλο.

 

Σε γενικές  γραμμές για παιδιά:

2-5 ετών που ακόμα δεν έχουν καλές κινητικές δεξιότητες και ισορροπία, συνιστάται κολύμπι, κυβίστηση, πέταγμα/πιάσιμο μπάλας

6-9 ετών που έχουν καλύτερες κινητικές δεξιότητες, καλή στάση σώματος, αυτοματοποιημένη ισορροπία και καλούς χρόνους αντίδρασης, συνιστάται τρέξιμο, κολύμπι, σκι, χορός, τένις, γυμναστική, πολεμικές τέχνες χωρίς επαφή, ποδόσφαιρο σε επίπεδο αρχαρίων.

10-12 ετών που έχουν μεν καλές κινητικές δεξιότητες, αλλά η ισορροπία και ο συντονισμός τους λόγω των ορμονικών αλλαγών που υφίστανται δεν είναι τόσο καλή, συνιστώνται  αθλήματα όπως χόκεϊ, μπάσκετ, βόλεϊ.

 

Πάνω και πέρα απ’ όλα όμως μην ξεχνάτε: το κυριότερο ζητούμενο στον παιδικό αθλητισμό, ο απώτερος στόχος, είναι το παιδί να περνάει, καλά, να διασκεδάζει, να είναι ευχαριστημένο!