Στην Αθλέλιξη βλέπουμε τον αθλητή ως ένα σύνολο ρόλων και δυνατοτήτων. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη θέση και τη δυναμική του μέσα στα συστήματα των οποίων είναι μέλος στην καθημερινότητά του (οικογένεια, ομάδα, σχολείο, προσωπική ζωή) και το ρόλο που αυτά παίζουν στη διαμόρφωση της εικόνας του. Για παράδειγμα, ένας πιεστικός γονέας μπορεί να προκαλεί άγχος και ανασφάλεια στο παιδί του ζητώντας του πάντα να νικά, όμως ο ίδιος να μην το έχει μάθει ποτέ να δουλεύει σκληρά, να επιμένει, να προσπαθεί ξανά. Αν ο στόχος αυτής της οικογένειας είναι το παιδί τους να γίνει πρωταθλητής, θα πρέπει από νωρίς να του διδάξουν τα βήματα που θα τον οδηγήσουν σ’ αυτό, αλλά και οι ίδιοι με τη συμπεριφορά και τη στάση τους, να αποτελούν κατάλληλα πρότυπα μίμησης. Καθώς όλα λοιπόν είναι αλληλένδετα, δεν αρκεί να δούμε τη δυσκολία του νεαρού αθλητή ως κάτι μεμονωμένο, αλλά μέσα από το πρίσμα των συστημάτων με τα οποία αλληλεπιδρά.
Για να βοηθήσουμε το νεαρό αθλητή, θέλουμε κατ’ αρχάς τη δική του συνεργασία και την διαβεβαίωση ότι η προσέλευσή του γίνεται από δικό του αίτημα και δική του επιθυμία και μόνο. Απαραίτητη είναι επίσης και η συνεργασία με τους γονείς και τον προπονητή του, όχι μόνο για να δούμε την εικόνα του από ένα άλλο πρίσμα, αλλά και για την στήριξη και ενίσχυσή του και για την εφαρμογή και υλοποίηση αλλαγών στο περιβάλλον του που θα βοηθήσουν την πραγμάτωση του στόχου μας.